Ο δικός μου κόσμος

Πίσω απο την πόρτα ζεί ο δκός μου ο κόσμος. Μέσα σε νεκρές συλλογές λέξεων.

Απο τις χαραμάδες μπαίνει ένας χλωμός

ήλιος που ξεφτειλίζει το κατώφλι μου.

Μια αχτίδα ήλιου διαπερνάει τα σκονισμένα τζάμια

Η μοίρα μου είναι βαρύτερη απο την θέλησή μου

Εγώ θα σε κρατώ ακέραια στην μνήμη μου.

Και θα σε ψάχνω στην στροφή του δρόμου